Werkbezoek 16 november t/m 1 december 2025

Dit werkbezoek bestaat eigenlijk uit 2 bezoeken die gelijktijdig zijn uitgevoerd.

Op 16 november is Bart Timmermans al vertrokken naar Beiroet. Bart is als ICT specialist verbonden aan onze stichting. Hij werd opgewacht door Hagop. Een fijn weerzien voor beide.
 
De MER ruimte in de school in Beiroet, waar we in 2022 de eerste stappen hebben gemaakt naar een goed werkend wifi netwerksysteem het ziet er inmiddels fantastisch uit.


In de afgelopen zomermaanden hebben Hagop samen met Michel, daarbij ondersteunt vanuit Nederland door Bart en Abdullah de volledige MER ruimte omgebouwd.

Wát een verbetering. Well done mannen! 

Dag één
Vroeg uit de veren vandaag voor Bert, Jeannet en Charles, want Transavia heeft het vluchtschema aangepast. In plaats van ‘s middags vertrekken we al om 6.55 uur vanaf een regenachtig Schiphol. Dat betekent dat we nog een hele dag voor ons hebben in zonnig Beiroet, na een prima vlucht van 4,5 uur. 
Jeannet moet haar koffer nog even openen bij de security vanwege een verdacht pakket. Er komen vragen over de switch en de accespoints die Bart nog nodig heeft op een van de scholen en nadat is vastgesteld dat het allemaal gebruikte spullen zijn mag ze doorlopen. 
We worden opgewacht door Georges en deze keer is Youssef onze chauffeur. Evenals Afif de beste chauffeur van Libanon, aldus Georges.
Na het inchecken in het voor ons vertrouwde Commodore hotel in Hamra area krijgen we bezoek uit Tyre.


Wanssa, Alia, Maro, Zainab en Soha. 

Omdat we niet naar het zuiden kunnen reizen, komen ze speciaal naar Beiroet om ons te zien en te overladen met heerlijke zelfgemaakte producten en souveniertjes. Het is een heel fijn weerzien en we spreken de wens uit dat we elkaar snel weer in vrede kunnen ontmoeten in o.a. Tyre en Majdel Zoun, tijdens een toekomstige terugkeerreis. Dankbaar nemen we afscheid van elkaar, maar uiteraard niet voordat we een aantal foto’s hebben gemaakt. 
We stappen weer bij Youssef in het busje en na een tijdrovende rit door het drukke verkeer van Beirut arriveren we op de school waar we Bart en Hagop treffen. We krijgen een rondleiding en worden ontzettend blij als we de grote verschillen met eigen ogen zien en helemaal als we de kinderen zo blij en enthousiast zien werken op de laptops die we gedoneerd hebben. Tegelijkertijd realiseren we ons ook hoeveel er nog te doen is en wat er allemaal nog nodig is om het systeem voor alle gebouwen goed werkend te krijgen en te houden. 

We eindigen de dag met een lekker eten bij restaurant T Marbouta in Hamra street, nabij ons hotel.We sluiten de dag af met een 11-uurtje aan de bar van het hotel en zoeken lekker ons bedje op.
Morgenochtend komt Youssef ons om 8 uur oppikken.

Dag twee
Vanochtend bezochten we samen met Bart Timmermans de school SSCC Hadat ook in Beiroet.
We werden hartelijk welkom geheten door de schoolleiding en kregen er een uitgebreide rondleiding.


Het internet komt via een straal verbinding binnen bij deze school, maar deze verbinding wordt met grote regelmaat verstoord door de Israëlische drones die boven de naastgelegen wijk rondvliegen.
Binnen de school is geen netwerk, dus hier is nog veel te doen.

Om 11 uur hadden we een afspraak met de secretaris generaal van het ministerie van buitenlandse zaken en voormalig ambassadeur voor Libanon in Nederland dhr Abdel Sattar Issa.
Het was een fijn weerzien. Zijn betrokkenheid bij onze stichting doet ons goed.



Vervolgens even een kleine lunch op de place d’Étoile, ofwel Neymeh Square. We aten de lekkerste Kebbeh, vers gemaakt terwijl we wachten.



Daarna naar SSCC Bauchrieh, voor een goed overleg met Zuster Rachida en Marie-Jo over de voortgang van het lopende project. We werden verwend met koffie, koekjes en heerlijke warme Libanese sandwiches. We lieten Bart hier achter, zodat hij verder kan met zijn werkzaamheden aldaar. Hij slaapt deze dagen ook in deze school, in een van de logeerkamers.

Rond 16.00 uur werden we verwacht bij de Sisters of the Cross. Dezelfde kliniek waar de paus over 10 dagen zal verblijven en overnachten, tijdens zijn bezoek aan Beiroet. Deze zusters hebben wij al meerdere keren gesteund met veel verschillende spullen zoals incontinentiemateriaal.Tot onze verrassing werden we tijdens dit bezoek uitgenodigd om de patiënten in deze psychiatrische kliniek te ontmoeten.
Allereerst bezochten we een afdeling waar een grote groep jonge jongens wonen. Vervolgens werden we in een grote zaal met een enorm applaus ontvangen door meer dan 200 volwassen mannen en werden we toegesproken en toegezongen door een aantal van hen. Veelal in het Engels. Allemaal mensen met prachtige talenten, maar naar wie niemand verder nog omkijkt.
Als laatste zongen een tiental van hen voor ons het lied wat zij speciaal hebben ingestudeerd om straks op dezelfde plek aan de paus ten gehore te brengen.Het was voor hen een en al blijdschap dat we er waren en wij waren tot tranen geroerd.

    
Uiteraard konden we daar geen foto’s maken. Daarom aan een van de zusters gevraagd een foto van ons te maken terwijl wij luisterden.
Deze middag zullen we nooit meer vergeten!
We weten opnieuw waar we het als stichting Veteranen voor Libanon allemaal voor doen en zijn dankbaar en blij dat we hier vandaag op bezoek mochten komen en al deze prachtige mensen mochten ontmoeten.

Dag drie
Vanochtend om 8.30 uur werden weer door Georges Farah en Youssef opgehaald om naar Batroun te gaan. Eerst Bart nog even ophalen bij de school SSCC Bauchrieh, waar hij sinds afgelopen zondag avond tot in de laatste uurtjes door heeft gewerkt aan het computernetwerk aldaar. Nu bepakt en bezakt om mee te gaan naar de school in Batroun, om daar vervolgens te blijven tot vrijdagavond. Bart had inmiddels via Teams al veel contact met Mariette, de IT specialist van deze school, dus het was goed om elkaar nu eindelijk echt te ontmoeten en deze school met eigen ogen te zien.Naast Mariette werden we ontvangen door de directrice Zuster Aline en door de hoofd technische dienst, Gaby. Het was bijzonder prettig om kennis te maken en de wensen en mogelijkheden te bespreken met elkaar.
Vervolgens werden we uitgebreid rondgeleid langs alle gangen en ruimtes en we maakten kennis met verschillende andere zusters, stafleden en andere medewerkers van deze school.

Tijdens onze veteranenreizen hebben we vaker Batroun bezocht. Een prachtig en zeer oud stadje aan de kust, met de beroemde Phoenician wall die hier langs de vloedlijn loopt en voor een groot deel een nog altijd de golven breekt. De school ligt aan de kust en we zijn er vaak langs gelopen zonder te beseffen dat dit een schoolgebouw was.

Het oudste deel van het gebouw, waar nu de kantoren zijn, stamt uit 1888.
Na de rondleiding werden we getrakteerd op een lekkere lunch.
En daarna nog even aan de slag met het opmeten van alle bestaande ruimtes, zodat Bart en Siem er straks een werktekening van kunnen maken.
Heerlijk om weer even echt de handen uit de mouwen te kunnen steken.

Om half drie namen we afscheid van iedereen in de school en rijden terug naar Beiroet, want om 4 uur hadden we een afspraak met Chukri in ons hotel in Beiroet.
Hij probeert het maatschappelijke en sociale leven van vier verschillende buurdorpen in het zuiden van Libanon te verbeteren. Deze dorpen zijn zwaar geraakt door de oorlog en de inwoners daar hebben erg veel behoefte aan verschillende materialen om zelfvoorzienend te kunnen zijn, waaronder gereedschap om het land te bewerken, maar ook supplies voor hulpverlenende instanties, waaronder brandweeruitrusting.

Vooraf aan deze reis waren we al begonnen met het inzamelen ervan en Bert had alvast een volledig brandweerpak meegebracht, om te kijken of dit is wat zij kunnen gebruiken. En dat kunnen ze zeker. Met dankbaarheid en blijdschap voor alles wat we tot nu toe dankzij onze donateurs konden doen en nog zullen gaan doen, namen we afscheid in de hoop elkaar in de nabije toekomst te kunnen ontmoeten in het uiterste zuiden van Libanon.
Het was weer een hele bijzondere dag.

Dag vier
De laatste keer ontbijten in het Commodore hotel in Beiroet om vanavond in te checken in het Aleph hotel in Byblos. Om half 9 stappen we in het comfortabele busje van Youssef.
Het plan was om vandaag naar het weeshuis in Zahle te gaan, maar helaas ontving Georges gisteravond laat nog het bericht dat we het bezoek moeten uitstellen, om onbekende reden.
Heel jammer. Misschien lukt het zaterdag nog. We gaan het zien…

Dus snel nieuwe plannen voor vandaag gemaakt wat wederom leidde tot een hele bijzondere dag.
Allereerst mochten we een kijkje nemen bij de brandweerkazerne in de haven van Beiroet. Daar werden we zeer hartelijk ontvangen door de Fire Brigade Commander, General Maher Al Ajouz.
Tijdens de grote explosie in de haven op 4 augustus 2020 zijn er 9 mannen en 1 vrouw van dit korps omgekomen. Hun foto’s zijn afgebeeld over de gehele facade van deze kazerne en op het terrein staat een monument ter ere van deze en alle andere omgekomen collega’s tijdens hun bluswerkzaamheden. De namen staan vermeld op twee plaquettes achter het monument.
We waren zeer onder de indruk van de verhalen.
Voor Charles was het extra bijzonder om hier te zijn. Door zijn eigen ervaringen als brandweerman tijdens de vuurwerkramp in Enschede weet hij als geen ander wat het betekent om collega’s te verliezen tijdens het werk.

De commandant was tevens oprecht geïnteresseerd in alles wat we als stichting VVL doen.
Dankzij verschillende giften, met name vanuit Frankrijk hebben zij hun materiaal redelijk op orde wat veiligheid betreft. Goed om te zien en te horen.

Na dit bezoek konden we zo rond het middaguur alsnog een afspraak plannen met het Nederlands militair attaché in Beiroet, Vincent van Ophem. Het werd opnieuw een welkom weerzien en een zeer prettig gesprek.

Vervolgens op onze route naar Byblos nog even een korte toiletstop op de school SSCC Bauchrieh, waar we met de neus in de boter vielen, vanwege de voorbereiding voor onafhankelijkheidsdag, komende zaterdag. De foto’s en filmpjes spreken voor zich. Het is fijn om zoveel vrolijkheid te zien in de moeilijke tijd, waar deze kinderen mee hebben te dealen.

De zon gaat hier al vroeg onder, vandaag zo rond 16.30 uur, het tijdstip waarop we in Byblos konden inchecken in ons tweede hotel voor deze week.
En ook de avond zat nog vol verrassingen. Op advies van Marie-Jo deden we even een drankje bij haar favoriete restaurant Fenica en nadat we bijna ons biertje op hadden kwam de ober ons geheel onverwacht een 11-uurtje brengen. Op afstand voor ons besteld door…. Marie-Jo 
Een leuke verrassing en we proosten samen met de ober op Libanon. 

Qua temperatuur voelt het hier als een warme zwoele zomeravond. We sluiten de avond af met een verkoelende wandeling langs de haven en een heerlijke diner bij Malena. We voelen ons bevoorrecht.

Dag vijf
Wakker worden in Byblos is nooit vervelend. Het uitzicht vanaf de ontbijttafel op het kruisvaarderskasteel en de Middellandse zee vanaf is fenomenaal en als we naar rechts kijken zien we Beiroet liggen.
Georges komt met het idee om het fort van Mseillah te bezoeken. De afgelopen twee jaar is het fort onderworpen aan een restaratieproject en vandaag is er een bijeenkomst georganiseerd door het ministerie van cultuur en toerisme. Voor ons een uitgelezen en unieke kans om ons netwerk uit te breiden.
Aan het einde van de toer door het fort en de naastgelegen gerestaureerde watermolen worden we verwend met traditionele Libanese broodjes, koffie en thee.

Na een week van drukte is het heerlijk om het de rest van de dag rustig aan te doen.
We rijden de bergen in en bezoeken daar de kloosters met de tombes van van Saint Rafka en Saint Hardini en Estephan.
Het is prachtig weer en we genieten van de serene rust hier.
Aan het eind van de middag rijden we naar Batroun en pakken nog net de prachtige zonsondergang mee. We maken er mooie foto’s en lopen vervolgens naar de school om Bart op te halen om mee te gaan naar Byblos. Uiteraard niet voordat we nog een lekkere beker ijs meepakken bij Hilmi’s.

Dag zes.
En dan is het alweer zaterdag. Onze laatste volledige dag hier. Zondag vertrekken we weer naar, met recht, ons koude kikkerlandje.

Hoofddoel van deze dag was een bezoek brengen aan het weeshuis in Zahle.
We werden er verwacht rond 13.00 uur, dus we hadden tijd om vooraf de oude Romeinse stad Anjar te bezoeken. Bart ging vandaag met ons mee. Erg leuk om hem wat meer van de schoonheid van dit land te kunnen laten zien. Tot nu toe zag hij weinig meer dan de scholen waar hij werkt als hij hier is.
We reden via Damascus Road, over de top van Libanon mountain, via Chtaura de Bekaa Vallei in. We maakten een stop voor koffie en Knefeh en reden Zahle voorbij richting Anjar.
Het bezoek aan de oude stad was met de uitleg van Georges weer een fijne indrukwekkende belevenis. We waren de enige toeristen op deze bijzondere historische plek.

We vervolgden onze weg richting het Ksara wijnkasteel, alwaar we even een mooie fles Eau de Vie insloegen om morgen in onze koffer mee te nemen naar Nederland.

Daarna richting het weeshuis. We hebben geen idee wat en wie we er zouden aantreffen.
Bij aankomst werden we overweldigd door de vrolijkheid de warmte die het huis uitademt.
Het weeshuis is 30 jaar geleden opgericht door Zuster/moeder Virgini, een barmhartige vrouw met een missie.
Ze kwam uit een, voor Libanese begrippen, rijk gezin.
Met tegenzin van haar vader maar wel gesteund door haar moeder ging ze haar droom achterna en richtte dit weeshuis op.
De meubels en verdere inrichting is in die 30 jaar niet veranderd. Het wordt goed onderhouden en dat is ook noodzakelijk, omdat er sinds 2021 geen geld meer binnenkomt vanuit de overheid. Het geld vanuit giften is hard nodig voor eten en goede scholing. De rest is minder belangrijk.
Er wonen op dit moment 65 kinderen en zuster Virgini heeft 17 kinderen geadopteerd, in de leeftijd van 0 tot inmiddels 33.
De oudste kinderen hebben goede banen en enkelen werken mee in het ‘gezin’.
We brachten een grote doos chocolaatjes mee voor alle kinderen en vanuit Nederland een paar tassen vol prachtige gebreide truitjes en vestjes in allerlei maten, met liefde gemaakt door de vrouw van een Unifil veteraan.
Prachtig om te zien hoe goed deze hier terecht blijken te komen.

We kregen koffie en koekjes en tot onze grote verrassing kwam een grote groep kinderen binnen om liedjes voor ons te zingen.

Om wat inkomen te genereren was er in de naastgelegen tuinkamer een kerstmarkt ingericht waar iedereen zelfgemaakte spulletjes kan kopen. We kochten enkele tafelkleden voor kerst voordat we weer vertrokken en hebben een inmiddels een en goed beeld gekregen van wat dit weeshuis kan gebruiken.

In Zahle beklommen Bart, Charles en Jeannet de uitkijktoren met The Lady of Zahle. De lift werkte niet, maar het uitzicht over de Bekaa vallei is hier fenomenaal, dus dan maar met de trap.
Naast de Lady of Zahle is een gloednieuwe Russisch orthodoxe kerk gebouwd en we konden het niet laten om ook daar nog even een kijkje te nemen, alvorens we weer terugreden naar Byblos.
In Byblos namen we afscheid van Georges.

Dag zeven
Weer thuis na een week vol bijzondere, waardevolle ontmoetingen.
We hebben verschillende projecten bezocht om te zien en te horen welke spullen we kunnen gaan inzamelen de komende tijd.
Niet alle spullen die we voor ogen hebben zullen we kunnen vinden als we in februari een container willen laden, maar we gaan ons best doen en daar hebben we iedereen bij nodig.

We gaan een lijstje maken, dus houd deze Facebook pagina en/of onze website in de gaten voor meer info hierover.

Van 27 in Libanon naar 7 graden hier in Nederland is een verschilletje, maar we hebben niets, maar dan ook echt helemaal niets te klagen.

Bart blijft nog een weekje langer doorwerken op de scholen, dus die hebben we achtergelaten bij de school SSCC Bauchrieh in Beiroet, waar we samen nog een laatste kop koffie dronken voor we afscheid namen van hem en Hagop.

Hartelijk dank aan iedereen die ons de afgelopen week gevolgd heeft, voor het meereizen, voor de mooie woorden en vele complimenten. Het was voor ons een genoegen om uitgebreid verslag te doen.

Blijf ons volgen en deel vooral ook de link van onze facebook pagina Stichting VVL, Veteranen voor Libanon | Facebook, want alleen met ieders steun in welke vorm dan ook kunnen we het verschil maken.


#helponshelpen #veteranenvoorlibanon #vvl