Update schoolproject SSSC 2023

Beirut, 23-05-2023
Afgelopen week is er weer hard gewerkt in Beiroet.

Deze keer door Bart Timmermans en Abdullah Aslan.

Hieronder alvast een eerste werkverslag van Bart vanuit Libanon

Naar aanleiding van voorgaande projectfases was ditmaal het doel om de oude netwerk servers te vervangen. Deze systemen van ruim 15 jaar oud staan op omvallen en gebruiken te veel stroom. In Beirut is namelijk nog steeds maar 1-2 uur stroom per dag beschikbaar vanuit de overheid en voor de rest van de dag is men afhankelijk van stroomgenerators op diesel. Zoals overal zijn ook in Libanon de brandstofprijzen erg hoog waardoor gekozen is om buiten de schooltijden en in het weekend de generatoren zoveel mogelijk uit te zetten. Om de minimale netwerkapparatuur online te laten gebruikt men grote accu’s om door de donkere periode heen te komen.

Vooruitlopend op deze trip hebben we In de voorafgaande weken het zogenaamde nieuwe netwerk in een test omgeving zoveel mogelijk opgebouwd en geconfigureerd. Toen was het gewoon een kwestie van die nieuwe machine meenemen en operationeel krijgen in Beirut. De server bleek echter te groot om een normale maximale koffer mee te nemen. Daar moest een oplossing voorkomen. Uiteindelijk kwam bestuurslid Siem Kersten met een briljant idee om een fietskoffer te gebruiken. Zogezegd, zo gedaan, er was een fietskoffer beschikbaar (dank Gerhard Bos!) en hop dat apparaat erin. Toen op de weegschaal, een koffer mag maar max 32 kg wegen, en bleek hij ruim 45 kg te zijn! Oeps, dat gaat niet lukken. Vervolgens allerlei componenten uit eruit gehaald zoals voedingen, harde schijven, ventilators, etc.  en helemaal gestript kwamen we uit op 32 kg. De andere onderdelen goed ingepakt in een andere koffer en klaar om te gaan. In de andere koffers zaten nog een behoorlijk aantal wifi Access Points en andere materialen zodat we aan ons max reisgewicht zaten.

Op 19 mei beide vol goede moed naar Schiphol, ruim op tijd aanwezig en alle koffers, inclusief de fietskoffer ingecheckt. Het ging van een leien dakje. Vervolgens lekker vlot door de controle en douane en klaar voor vertrek. Onder het genot van een kopje koffie begonnen met het plan van aanpak voor de komende dagen. Aangekomen in Beirut en lang wachten bij de passpoort controle op naar de bagageband. Alle koffers kwamen precies op dat moment binnenrollen, snel op een karretje en naar buiten want onze pickup, Hagop en Elie, stonden al geruime tijd te wachten. Beide probeerden we flierefluitend door de douane te lopen. Abdullah had geluk, ik werd er met mijn iets grotere koffertje uitgepikt. ‘Wilt u even naar die scanner gaan, alle bagage mag er nog een keer doorheen graag’! De vraag ‘wat zit er in die grote koffer?’ was natuurlijk onvermijdelijk waarop ik antwoorde ‘een computer’. Ah, die willen we graag even zien, kunt u hem even uitpakken? Daar zat ik niet op te wachten maar afijn, daarover discussiëren leek me ook niet handig. Na de uitspraak van de douanier ‘dit is de grootste computer die ik ooit gezien heb’ en nog wat soebatten, mocht ik uiteindelijk doorlopen. Gelukkig, missie geslaagd, we konden weer verder. Buiten wachten Hagop en Elie op ons en het weerzien van vrienden was uitermate leuk! Het was inmiddels laat dus direct door naar de locatie Maison Notre-Dame waar we gedurende de week zouden overnachten. Het is een soort verzorgingstehuis voor zieke en oude zusters van de SSCC orde met prima kamers. De eerste dag zat erop.

De volgende dag, zaterdag, werden we weer opgehaald door Elie die ons naar de school bracht. Voor Abdullah was het de eerste keer dus als eerste begonnen met een toer door de school en ontbijt. Daarna gaan kijken bij de nieuwe J-Tech Academy klassen waar ze kinderen leren omgaan met robots en programmeren. De allerkleinste, leeftijd van 4-6 jaar kunnen op een laptop een route samenstellen door eenvoudig blokjes op een werkblad te slepen. Als ze daarmee klaar zijn, wordt de route geüpload naar de robot, een grappig karretje op wielen die vervolgens op een mat op de grond het parcours gaat afleggen. Verrassend hoe snel ze dat onder de knie hebben.

In een ander lokaal zit een groep van 12-16 jarigen die begonnen zijn aan een werkstuk waarbij ze door middel van programma code een script programmeren. De opdracht is om te beginnen met een cirkel in het middel van waaruit 4 identieke cirkels van binnen naar buiten moeten gaan, eentje naar elke hoek. De kleur die je mag geven aan elke cirkel, of je fading, etc. wilt toepassen, fading, etc wordt overgelaten aan de student. We zijn samen alle studenten afgegaan waarbij ze ons, heel trots (!), hun eerste werkstuk lieten zien. Zo leuk om te ervaren dat de apparatuur die we hier hebben kunnen plaatsen zo goed en met zoveel enthousiasme wordt gebruikt.

Wil je het complete verslag lezen kijk dan op onze pagina Projecten / Ondersteuning Schhol SSCC Beirut