Interview de Stentor

Schalkhaar, 03-08-2022

Interview door Castor van Dillen van De Stentor.              
Bert Kleine Schaars helpt tweede thuisland opkrabbelen na grote explosie.
Veteraan en raadslid met dadendrang voor Libanon.

De dag 4 augustus 2020 vergeet Libanonveteraan.
Bert Kleine Schaars nooit meer. Een pakhuis in de haven van Beiroet, gevuld met ammoniunnitraat – een grondstof voor kunstmest en bommen, ontploft volledig.
Honderden overlijden, honderdduizenden zijn dakloos.
,,Wij waren in de Efteling met de jongens een dag weg, maar binnen een half uur had ik Siem (een mede-veteraan, red.) aan de lijn. Ik kreeg filmpjes te zien. En wat ik zag was echt bizar “, zegt Kleine Schaars. Hij zit buiten naast zijn oude boerderij in het buurtschap Averlo, op een kilometer of zes van Deventer. In het stadhuis voert Kleine Schaars al jaren debatten als fractievoorzitter van de lokale partij Deventer Belang.

Zaadje geplant
De politieke taak viel in die bewuste augustusmaand even in het niet bij zijn dadendrang voor Libanon, Direct na dat telefoontje van zijn kameraad kwam hij in actie. Geld ophalen was zijn eerste doel. Via het Veteraneninstituut kreeg hij 25.000 euro binnen.
,,Maar dat was een druppeltje op een gloeiende plaat.” Hij wilde meer. Samen met onder meer zijn vrouw Jeannet richtte Kleine Schaars de Stichting Veteranen voor Libanon op.
Het zaadje hiervoor werd geplant in maart 2020, vlak voordat de hele wereld zich in lockdowns stortte. Met een groep medeveteranen reisde Kleine Schaars rond in Libanon, waar hij voor de Verenigde Naties diende. Begin jaren 80 zond de VN meerdere missies naar het kleine land aan de Middellandse zee. Libanon was verscheurd door een burgeroorlog.
In de jaren daarna keerde relatieve rust terug. Maar al voor de explosie zat Libanon en een economische crisis. Steeds meer Libanezen leven in  armoede. Tijdens Kleine Schaars  ‘terugkeerreis’ waren  er massale anti-overheidsprotesten aan de gang. De staat van het land raakte de militairen. Wij vonden het zo’n mooi land en we zoiets van : ’wat kunnen we doen om het land te helpen?”
Vrij snel na de ramp kwam Kleine Schaars in contact met Sumeya Hamie van Containers of Love. Haar ouders zijn vanwege de burgeroorlog in Libanon naar Nederlad gevlucht. ,,We zijn containers vol met hulpgoederen die kant op gaan sturen. Dan moet je denken aan bedden en medische hulpmiddelen. Die komen ook echt op de goede plek terecht. Door Sumeya  weten we precies waar ze heengaan.”
Kleine Schaars reisde na de explosie meerdere keren terug naar Libanon, om te bekijken welke hulp nodig is. Schrijnende situaties zag de Sallander in ziekenhuizen en verpleeghuizen. Maar een scholengemeenschap in Beiroet trof hem. Zeker omdat zij in de toekomst dit land in crisistijd moeten gaan leiden. ,,Als we de volwassenen niet kunnen veranderen, moet het vanuit de kinderen komen.”

Wapperende gordijnen
Na twee jaar is de hulp niet gestopt. Het land is volgens Klein Schaars nog lang niet hersteld van de ramp. ,,Op sommige plekken zie je dat de boel helemaal opgeruimd is . soms zie je een flatgebouw staan waar de gordijnen nog uit de ramen wapperen, omdat alles kapot is. Dat heeft met geld te maken. Het land zit in een economische malaise.”  De stichting van Kleine Schaars verstuurt binnenkort de 35^ste container. Toch ziet hij dat de aandacht wat verslapt. ,,Er is zoveel gebeurd na die explosie. We hebben bijvoorbeeld de val van Afghanistan gehad en de Oekraine-oorlog is begonnen. Op wereleniveau gebeuren dus dingen, waardoor de aandacht verschuift. Dat begrijp ik volkomen.”
Toch heeft Kleine Schaars de aandacht verlegd. Hij wil graag het land wat meer promoten. Jaarlijks gaat de stichting ‘toeristische’ reizen organiseren. ,,Zodat  je ook de schoonheid van Libanon gaat zien.
We gaan massaal naar Turkije en Israel. Maar Libanon laten we links liggen, terwijl het wel een jonge democratie is.”
Via een recent opgestarte loterij maak je kans op een gratis, volledig verzorgde trip . Bang voor je veiligheid hoef je volgens Kleine Schaars niet te zijn. ,,Natuurlijk is er heel veel mis. Maar als je terugkijkt op onze geschiedenis; hoe functioneerden wij toen we 75 jaar democratisch waren? Toen vierendeelden we en hingen we mensen op aan lantaarnpalen.”