Interview Checkpoint 6 – 2022

Schalkhaar, 18-09-2022

Jeannet Kleine Schaars (55) is getrouwd met Bert (62). Hij is Libanonveteraan.

Samen organiseren ze terugkeerreizen en steunen ze met de Stichting Veteranen voor Libanon het land na de grote explosie in 2020.
Jeannet werkt als dementieconsulente/adviserend wijkverpleegkundige. Ze hebben twee studerende zonen: Sem (22) en Mats (20).

#heilig
Ouder en wijzer
‘ik leerde Bert kennen zo’n zeven jaar na zijn uitzending. Die periode was toen geen onderwerp van gesprek. Ik wist dat hij in Libanon geweest was, want er hingen wat bordjes aan de muur die heilig waren.
Ik had er echt geen idee van hoe belangrijk die tijd voor Bert was. Ik vroeg er ook niet naar. Dat zou ik nu, ouder en wijzer, wel doen.’

#malieveld
Gevormd
‘Het feit dat Bert veteraan is, was nooit een ding. Tot 2014. We waren in het weekend van veteranendag in de buurt van Den Haag voor een bruiloft. Op het laatste moment gaf Bert aan dat hij toch wel graag een kijkje wilde nemen op het Malieveld, ik maakte wat foto’s van hem bij een wit Unifil-wachtkotje, een witte YP en een Nekaf. Deze foto’s deelde hij op Facebook en zo kwam hij via via in contact met zijn maten van destijds.
Tijdens een barbecue hier thuis vertelden ze over wat ze hadden meegemaakt en de verhalen sloten op elkaar aan. Bert besloot het complete verhaal op te schrijven.
Aangevuld met de dagboeken en originele radiologboeken lukte dat. Pas toen ik het hele verhaal las, kreeg ik het inzicht hoe die tijd hem gevormd heeft.’

#euforisch
Gastvrij
‘Door zijn boek was mijn interesse gewekt en ging ik samen met Bert en een aantal van zijn veteranenvrienden en partners mee naar Libanon. In eerste instantie vond ik het wel spannend, maar eenmaal daar was dat helemaal over.
We werden overal zo gastvrij ontvangen en kwamen zelfs bij mensen thuis. De mensen spraken hun waardering uit voor destijds. Dat zorgde voor een warm en euforisch gevoel binnen de groep.’

#inzamelingsactie
Gezamenlijke liefde
‘Ik ben ook echt van het land gaan houden en nu hebben we een gezamenlijke liefde: de organisatie van de reizen en de goede doelen. Na de explosie zeiden we tegen elkaar: we willen al zo lang wat doen voor Libanon, nu kunnen we het niet meer uitstellen. We hebben een school geholpen aan een wifi-netwerk. Nu zijn we bezig met een inzamelingsactie voor een fysiotherapiepraktijk. Ook sturen we containers met hulpgoederen die kant op. We hebben er inmiddels 35 verscheept. Ik vind het fantastisch dat we dit samen kunnen doen. We vullen elkaar aan en het versterkt onze band.’

Tekst Eline Lubberts Fotografie Niels Blekemolen